Trening motoryki u dzieci i młodzieży jest równie istotny co u dorosłych zawodników, lecz wygląda on zgoła inaczej. Błędem, który najczęściej można zauważyć u mniej doświadczonych trenerów jest realizowanie tych samych zadań i metod treningowych tylko ze zmniejszoną intensywnością i objętością co, u dorosłych w treningu dzieci i młodzieży. Planując trening motoryki dla najmłodszych, trzeba uwzględnić ich wiek kalendarzowy, biologiczny oraz staż treningowy. Ma to kluczowe znaczenie ze względu na indywidualne występowanie okresów sensytywnych w których konkretna cecha motoryczna wymaga mocnego bodźcowania by zbudować u zawodnika solidny fundament, który w przyszłości będzie podstawą do dalszego harmonijnego rozwoju. Przeoczenie tego „złotego okresu” może stać się przysłowiową poprzeczką nie do przeskoczenia w późniejszym etapie szkolenia i niewykorzystaniem w pełni potencjału zawodnika.
Najważniejszym z punktu widzenia późniejszej rywalizacji sportowej jest rozwinięcie koordynacji ruchowej i szybkości. Te dwie cechy motoryczne mają swoje, krytyczne okresy rozwoju, w których młodzi zawodnicy są w stanie rozwinąć je szybciej i na wyższym poziomie między 8 a 13 rokiem życia. Największy progres w biegu na 15m u koszykarzy odnotowuje się między 10 a 14 rokiem życia i wynosi on ok 20%, dla porównania w okresie między 14 a 18 rokiem życia oscyluje on na poziomie 8%. Podobnie wygląda to w teście szybkości biegu na 30m, gdzie w okresie między 10 a 15 rokiem życia można osiągnąć progres rzędu 21%, co jest ogromnym skokiem w porównaniu, gdy zaczniemy pracować nad szybkością później tzn. między 15 a 18 rokiem życia, ponieważ wtedy możemy poprawić ten wynik o zaledwie 4%.
Koordynacyjne zdolności motoryczne:
- Orientacja czasowo-przestrzenna- jest zdolnością do dokładnej oceny położenia ciała i jego zmiany w stosunku do punktu odniesienia i realizowania ruchów pożądanym kierunku.
- Zachowanie równowagi – umożliwia utrzymanie zrównoważonej pozycji ciała w czasie czynności ruchowej lub po jej zakończeniu. Dzieli się ją na równowagę statyczną i dynamiczną.
- Kinestetyczne różnicowanie ruchów – to wysoka dokładność i ekonomiczność wykonywania ruchów, poprzez ocenę kątowych pozycji w stawach, stanu napięcia mięśniowego oraz prędkości ruchów.
- Rytmizacja ruchów – pozwala na zapamiętanie, odtwarzanie i realizowanie określonej struktury ruchów cyklicznych i acyklicznych. Przejawia się zdolnością do dostosowania ruchów do podanego rytmu zewnętrznego lub własnego.
- Szybkość reakcji – pozwala na szybkie rozpoczęcie i wykonanie celowego krótkotrwałego działania ruchowego na podany sygnał, w którym uczestniczyć może całe ciało lub jego część np. ręka lub noga.
- Sprzężenie ruchów – jest zdolnością do łączenia oddzielnych ruchów i działań w całościowe kombinacje ruchowe. Zapewnia celową organizację ruchów poszczególnych części ciała, prowadząc do integracji czasowych, przestrzennych i dynamicznym parametrów ruchów i podporządkowania ich zadaniom realizowanym przez całe ciało.
- Częstotliwość ruchów – to możliwość wykonania maksymalnej liczby ruchów całym ciałem lub jego częścią bez ograniczenia ruchowego.
